انتشار هفتگی یک نشریۀ تخصصی آن هم به صورت الکترونیکی، کاری چنان ارزشمند و خطیر است که تمجید و تقدیر از آن نه در این مختصر ممکن است و نه نگارندۀ این یادداشت شایستۀ آن. به همین سبب در این مجال کوتاه، به گفتن خسته نباشید و دست مریزادی به اصحاب و ارباب این نشریه بسنده می‌کنم و تنها به برخی مسائل جزئی می‌پردازم که شاید اندکی رونق کنونی نشریه را افزون کند.

اکنون که پس از انتشار صد شماره از نشریه، گنجینه ای از اطلاعات گرد آمده است، باید برای سهولت استفاده از این اطلاعات نیز تدبیری اندیشید. آرشیو تاریخی برای یک نشریه ضروری است اما بازیابی اطلاعات در آن دشوار است. تهیه آرشیوی موضوعی برای هفته‌نامه هم در جستجوی مطالب پیشین راهگشاست و هم گامی نخستین برای طبقه بندی روشن تر مطالب نشریه است که می‌تواند در تهیه محتوای شماره های بعدی یاری گر باشد. از این راه، گوناگونی محتوایی نشریه و ضعف ها و قوت های هریک نیز آشکار خواهد شد.

دربارۀ محتوای نشریه، بخشی که برای نگارنده از همه خواندنی تر است و بیش از همه به تولید محتوای فارسی، و نه فقط بازنشر آن، می‌پردازد، مطالبی است که از زبان های لاتینی ترجمه می‌شود و خوانندۀ فارسی زبان را از آخرین اخبار عرصۀ تاریخ شفاهی و آراء صاحب نظران مطلع می‌سازد. امیدوارم در شماره های آتی، تولید محتوای این بخش منظم تر و هدفمندتر از پیش پی گرفته شود و مطالب با دقت بیشتر گزینش و ترجمه شوند؛ به این امید که زمینه ساز آشنایی بیشتر با مفاهیم و مبادی تاریخ شفاهی در غرب و تدوین و تبیین این مهم در تاریخ شفاهی ایران شوند.

در پایان، انتشار الکترونیکی نشریۀ تاریخ شفاهی را باید گامی مهم در برقراری ارتباط مجازی بین انبوه نهادهای پژوهشی و پژوهشگرانی دانست که در حوزۀ تاریخ شفاهی ایران مشغول فعالیت اند. حال که این نخستین گام چنین استوار برداشته شده، شاید بتوان این پیوند مجازی را مستحکم‌تر ساخت و نشریه را گسترش داد و در پی ایجاد انجمنی مجازی بود که امکانات بیشتری برای تعامل فراهم کند.

دستاوردهای چنین انجمنی فراوان است و در اینجا باید به ذکر چند مورد بسنده کرد. مثلاً از برکات چنین انجمنی می‌تواند ایجاد حلقه‌ای برای بحث و گفت‏وگو باشد و مجالی برای ادامۀ مباحثات ارزشمندی که اغلب در همایش‌ها و کارگاه‌ها به سبب کمبود وقت ناتمام می‌ماند. چنین فرصتی برای شاگردانی چون من که کمتر فرصت در محضر استادان بودن نصیبشان می‌شود، بسیار مغتنم است. همچنین ایجاد کتابخانه‌ای مجازی یا نیمه‌مجازی به ویژه از منابع لاتینی مهم دربارۀ مسائل نظری و عملی تاریخ شفاهی، که هم دسترسی به آنها را برای پژوهشگران این عرصه آسان می‌کند و هم می‌تواند سرآغازی برای همکاری‌ پژوهشگران برای ترجمه و انتشار این منابع ارزشمند باشد.

در آخر از همۀ دست اندرکاران نشریۀ تاریخ شفاهی سپاس‌گزارم و برای ایشان آرزوی توفیق روز افزون دارم.