چکیده: در این مقاله کوشش شده است تا گام‌هایی را که برای افزایش دسترسی ناشنوایان به تاریخ شفاهی می‌توان برداشت، معرفی و بررسی کنیم. توصیه‌های مذکور به کسانی ارائه می‌شوند که در کار ضبط تاریخ شفاهی و اشاعه آثار آن دخالت دارند. هدف از توصیه‌های ما در این مقاله تخفیف مشکلات چند میلیون آمریکایی است که به علت ابتلا به اختلالات شنوایی، قادر به درک و فهم گفتار نیستند.

کلیدواژه‌ها: اختلال شنوایی، ناشنوایی، تلاش برای گوش دادن، زبان اشاره

ناشنوایی انسان به هر میزان یا از هر نوعی که باشد طبیعتاً محدودیت‌هایی را از نوع خفیف(2)  یا شدید(3)  بر درک گفتاریِ فردِ مبتلا تحمیل می‌نماید.(4) در مورد نوع خفیف آن، افرادِ مبتلا به سنگینی گوش گاهی‌اوقات صدای تکلم بعضی‌ها را به سختی می‌شنوند و از تشخیص درست کلمات کسی که آهسته صحبت می‌کند نیز عاجزند. در مورد نوع دوم اساساً توانایی تشخیص کلمات گوینده وجود ندارد یا به حدی ناچیز است که پیام شفاهی کاملاً  غلط درک می‌شود. در این مقاله قصد داریم چند گام را توصیه کنیم که مورخان شفاهی با برداشتن آنها می‌توانند مضبوطات تاریخ شفاهی را برای افراد مبتلا به اختلالات شنوایی،(5)  قابل دسترس نمایند. یکی از گام‌های مورد توصیة ما ایجاد نوعی دسترسی کمکی (ترجمه به زبان اشاره) است که تاریخ شفاهی را برای افراد مبتلا به حادترین اختلالات شنوایی نیز قابل دسترس می‌سازد.

اکثر کسانی که دچار نقص شنوایی شده‌اند کلام را تا حدی که فحوای پیام شفاهی برای‌شان جا بیفتد، تشخیص می‌دهند، به ویژه در شرایط مطلوب محیطی و هنگامی که سمعک به گوش زده‌اند. با این وصف، افراد مبتلا به اختلالات شنوایی در برابر وضعیت صوتی (آکوستیک) محیط واکنش نشان می‌دهند، و در صورتی که محیط پیرامونی آنها از آکوستیک خوبی برخوردار نباشد روی درک کلامی و نهایتاً واکنش‌های احساسی‌شان تأثیر منفی می‌گذارد در حالی که چنین اتفاقی برای افرادِ برخوردار از شنواییِ طبیعی رخ نمی‌دهد.(6) با عنایت به این مطلب آنچه که در مقاله حاضر توصیه کرده‌ایم ناظر بر جدیدترین فناوری‌های موجود برای افرایش حداکثریِ کیفیت صدای مصاحبه‌های تاریخ شفاهی در حین ضبط و پس از پخش مصاحبه‌ها برای شنوندگان است.

از بُعدی دیگر با افزایش حداکثریِ دقت و همچنین تلاش مضاعف در حین گوش دادن به کلام دیگران می‌توان آثار نقص شنوایی را تا حدودی جبران نمود.(7) با این وجود، گوش دادن به این شیوه آدم را از پای درمی‌آورَد و نظر به مدت‌زمان لازم برای انجام مؤثر مصاحبة تاریخ شفاهی به راحتی نمی‌توان به این وضعیت استمرار بخشید. ضمن آنکه گوش دادن کوشش‌مندانه موجب می‌شود ابزارهایِ شناختی انسان از سطوح بالاترِ پردازش زبانی-کلامی و دیگر فعالیت‌های همزمان با آن فاصله بگیرد. از همین روست که پیام‌های شفاهیِ پیشین به طور کامل در حافظة افرادِ مبتلا به نقص شنوایی ضبط نمی‌شوند، و آنان همزمان با گوش دادن قادر به یادداشت‌برداری یا انجام فعالیت‌های متکی به قوة شناخت خود نیستند.(8) برای تقلیل تأثیرات منفی این وضعیت چند روش را توصیه می‌کنیم که با به کاربستن آنها می‌توان درک تاریخ شفاهی را آسان‌تر نمود و زحمت گوش دادن را کاهش داد چرا که برای هر شنونده‌ای، به ویژه برای افراد مبتلا به نقص شنوایی، سودمند واقع می‌شوند.

توصیه‌ها

صدای مصاحبه‌های تاریخ شفاهی را با کیفیت بالاتری ضبط کنید

افراد مبتلا به اختلالات شنوایی، حساسیت خاصی به کیفیت سیگنال صوتی کلام دارند و هر عاملی که کیفیت صدا را پایین بیاورد روی آنها نیز متقابلاً تأثیر می‌گذارد. بنا بر این، در وهلة نخست، مهم‌ترین قدمی که می‌توان برای افزایش دسترسی این افراد به تاریخ شفاهی برداشت، بهره‌برداریِ کامل از فناوری‌های رو به پیشرفت در حوزة ساخت میکروفون و ضبط ضدا و تصویر برای بالا بردن بازدهی(9)  ضبط تاریخ شفاهی در آینده است. در اینجا باید به نکتة قابل توجهی اشاره کنیم. بر پایة نتایجِ حاصل از جدیدترین پیمایشِ میدانیِ(10)  مؤسسة خدمات کتاب‌خانه‌ای و موزه‌ای (IMLS)،(11)  اکثر پاسخ‌دهندگان به نظرسنجی این مؤسسه اظهار داشته‌اند که قبلاً در هنگام ضبط مصاحبه از فناوری‌های دیجیتالی استفاده کرده یا به زودی از این دستاوردها استفاده خواهند کرد، با این وجود، طبق اظهارات همین افراد تنها نیمی از آنان به طور رسمی طرز کار با چنین فناوری‌هایی را آموخته بودند.(12) در این مقوله اکیداً توصیه می‌شود که افراد بکوشند تا دربارة ضرورت‌های آکوستیکیِ محیط ضبط، فناوری‌های موجود، و بهترین شیوه‌هایِ ضبط برای رسیدن به بالاترین کیفیتِ کار حتماً سطح اطلاعات عمومی خود را افزایش دهند. در این حوزه با مراجعه به موضوع «تاریخ شفاهی» در وب‌سایت Digital Age می‌توانید چند مبحث آموزشی را بخوانید.(13) 

بر بهبود کیفیت مصاحبه‌های ضبط‌شده در آینده، مزیت‌های دیگری نیز مترتب است از جمله اینکه موجب بهره‌مندیِ هر چه بیشتر شنوندگانِ جوان، سالمندان (شامل کسانی که به اختلالات شنوایی دچار نیستند)، و افرادی می‌شود که به زبان مصاحبه‌شونده سخن نمی‌گویند. گروه‌های نامبرده در صورتی که سیگنال‌های صوتی کلام، ضعیف باشد در فهم و درک پیام‌های شفاهی قطعاً دچار سوءتفاهم می‌شوند (14) 

محیط کارآمدی برای گوش دادن ایجاد کنید

در پیمایش میدانیِ مؤسسة خدماتِ کتاب‌خانه‌ای و موزه‌ای، از مورخان شفاهی خواسته شده بود تا طولِ مدت آخرین مصاحبه‌شان را تخمین بزنند. نود درصد پاسخ‌ها مدت‌زمان یک ساعت و خورده‌ای را نشان می‌داد. پس هر کسی که امیدوار است حتی بخشی از مصاحبة ضبط‌شدة تاریخ شفاهی را مصرف کند باید خود را برای گوش دادنی اندیشمندانه، بی‌نقص و مداوم آماده کرده باشد. همان‌طور که پیشتر نیز گفتیم مداومت بر گوش دادن برای غالب مبتلایان به ناشنوایی امر بسیار دشواری است. کتابخانه‌ها و موزه‌ها می‌توانند محیط‌های ویژه‌ای برای افراد و گروه‌هایی که به منظور رفع نیازهای ویژة مبتلایان به اختلالات شنوایی انتخاب شده‌اند، فراهم سازند تا دست کم اندکی از شدت و حِدَتِ مشکل بالا بکاهند. محیط‌ها یا به عبارتی، فضاهای مورد نظر باید از نظر آکوستیکی به نحوی ساخته یا اصلاح شوند تا تأثیرات منفیِ سر و صداهای اتفاقی در اتاق را به حداقل برسانند. در ایزوله‌سازی چنین اتاق‌هایی باید دقت به عمل آید تا سر و صدای منبع تولید پارازیت در داخل ساختمان (به ویژه صدای دستگاه‌های تهویه، گرم‌کننده و خنک‌کننده) و صداهای مزاحم از بیرون اتاق خفه شوند.

در آماده‌سازی چنین محیط‌هایی باید بر فناوری‌هایی که امروزه به کلام و دیگر سیگنال‌های صوتی کمک می‌کنند تا مستقیماً به سمعک یا حلزون کاشته‌شده در گوش برسند، کاملاً تسلط یافت، چرا که بدین ترتیب می‌توان از خصوصیات دامنه‌افزایی(15)  آنها به بهترین وجه ممکن بهره‌مند شد. در حال حاضر کاربرد «سیستم‌های مددرسان شنوایی»(16)  (معروف به سیستم‌های تقویت‌کنندة حلقة شنوایی(17) یا سیستم‌های تقویت‌کنندة حلقة القایی(18)  در مدارس و سایر اماکن عمومی رو به افزایش است. (19) انجمن ناشنوایان آمریکا(20)  برای آشناییِ هر چه بیشتر با سیستم‌‌های تقویت‌کنندة حلقة القایی و دیگر فناوری‌های مددرسان به ناشنوایان، اطلاعاتِ ذیقیمتی را در اختیار علاقمندان و مراجعان می‌گذارد. (21)

نشانه‌های کلامیِ تصویری را فراموش نکنید

شرکت‌کنندگان در سخنرانی‌های عمومی غالباً صندلی‌هایی را انتخاب می‌کنند که آنان را در بهترین موقعیتِ ممکن از نظر اِشراف دید بر سخنران قرار دهد زیرا مستمعین ترجیح می‌دهند حالات بدنی و تغییرات چهرة گوینده را نیز با نگاه خود دنبال کنند تا در فهم سخنان او به آنها یاری رساند. اما دلیل دیگری نیز بر این انتخاب مترتب است که نسبتِ معناداری با مقالة ما دارد و آن اینکه هر گاه شنونده در موقعیتی باشد که بتواند کلام گوینده را همراه با دیدن حالات بدن و چهره‌اش بشنود، درک سخنان گوینده برای او راحت‌تر می‌شود. در اتاق‌هایی که صداهای مزاحم در فضا می‌پیچد مطلب فوق مصداق عملی‌تری می‌یابد. ثابت شده است که اِشراف بصری بر گوینده یا سخنران در افزایش درک سخنانِ مغلق و سطح بالای گوینده‌ای که به لهجة خاصی صحبت می‌کند، تأثیر بسزایی دارد.(22)

اتقانِ اطلاعاتِ کلامیِ تصویری را به کمک پدیدة مک‌گورک(23)  به همة شنوندگان نشان می‌دهند، حتی آنهایی که نسبت به توانایی‌های قطعی خود در حوزة لب‌خوانی تردید دارند. طرز کار این پدیده بدین نحو است که ابتدا یک فایل صرفاً صوتی از صدای شخصی که پشت سر هم هجاهای واضح و قابل تشخیصی مانند «با-با-با-با» را می‌گوید، تهیه می‌کنند. سپس به کمک فناوری تصویربرداری، از فرد دیگری که پشت سر هم هجای متفاوتی مانند «فا-فا-فا-فا» را می‌گوید و از چهره‌اش می‌توان هجا را خواند، فیلم می‌گیرند و فایل صوتی قبلی را همزمان روی تصویر او منطبق و پخش می‌کنند. در ترفند دوم، آنچه که شما می‌شنوید همان چیزی است که می‌بینید. به عبارت دیگر، علیرغم اینکه صدای «با-با-با-با» در حال پخش است، اما بینندة این تصاویر، هجای «فا-فا-فا-فا» را می‌شنود.(24)

روشن است که دسترسی به نشانه‌ها و سرنخ‌های کلامیِ تصویری طبیعتاً اهمیت بسزایی برای مبتلایان به اختلالات شنوایی دارد، زیرا نشانه‌‌های تصویری در تکمیل چیزهایی که از نوار یا فایل صوتی می‌شنوند، بسیار مؤثر واقع می‌شود و درک پیام گوینده را برای چنین افرادی آسان‌تر می‌سازد.(25)  یکی از دلایل اهمیتِ نقش نشانه‌های تصویری در کمک به افزایش درک مبتلایان به اختلالات شنوایی را در کسانی می‌توان مشاهده نمود که اقدام به کاشت حلزون شنوایی کرده‌اند. آنان در مکالمات یک به یک و رو در رو به خوبی از عهدة گفتگو برمی‌آیند ولی درک پیام گوینده از طریق تلفن یا وقتی که گوینده را نمی‌بینند برای غالب آنها دشوار است؛ مخصوصاً گوش دادن به مکالمات تلفنی موجب زحمت فراوانی برای آنها می‌شود.(26)

با عنایت به مشکلات فوق‌الذکر اکنون دو نمونه از بهترین شیوه‌های رفع آنها را به شما توصیه می‌کنیم: یک توصیه برای کسانی است که نخستین نوار یا فایل صوتی مصاحبة تاریخ شفاهی را آماده می‌کنند؛ و دیگری برای کسانی که نوارها یا فایل‌های صوتی مصاحبه‌ها را منتشر می‌سازند. در حین ضبط صدای مصاحبه‌شونده روی نوار اصلی قویاً‌ توصیه می‌کنیم که تصویر ویدئوییِ باکیفیتی از زاویة «نمای صورت»ِ همه مصاحبه‌شوندگان نیز ضبط شود. وقتی که نوبت به پخش مصاحبه در موزه، کتابخانه یا سایت‌های اینترنتی رسید، می‌توانید تراک تصویری صورت مصاحبه‌شونده را که حالات چهرة او را به وضوح به نمایش می‌گذارد، برای کاربرانی که مایلند صدای مصاحبه را ملازم با تصویر ببینند، پخش کنید.

با ایجاد موقعیتِ متنیِ مناسب می‌توانید راندمان گوش دادن را بالا ببرید

هر گاه کلامی را در موقعیت متنی آن بشنوید درک پیام و کشف محتوای آن برای شما آسان‌تر می‌شود. در مثال انگلیسی زیر درک کلمات منفرد در جملات «a، b، و c» به مراتب راحت‌تر و دقیق‌تر از کلمات جملات «d، e، و f» اتفاق می‌افتد.(27)

a-Tough guys sound mean.                   d-This books look bright.
b-Cooks make hot food.                        e-Ducks eat old tape.
c-Sharp nails might hurt.                       f-Knees talk with mice.

پیوندهای معناشناختی(28)  در جملات دستة اول در قیاس با پیوندهای معناشاختیِ جملات دستة دوم به مراتب محکم‌تر است و همین پیوندهاست که موقعیت متنی مطلوبی را برای گوش دادن به وجود می‌آورد و معنا و مفهوم جملات را قابل درک و تشخیص‌پذیر می‌سازد. عواملی خارج از محدودة پیام گفتاری نیز می‌توانند متن مطلوبی به وجود بیاورند که موجب افزایش قابل توجه کاراییِ گوش دادن می‌شود. نمونة حی و حاضر این پدیده در متروها اتفاق می‌افتد، جایی که مسافران دائمی به تدریج با مسیر و ایستگاه‌های قطار آشنا می‌شوند و با تکیه بر همین عادت است که به راحتی و به سرعت، رسیدن قطار به ایستگاه‌های بعدی را متوجه می‌شوند. این اتفاق به قدری مهم و بزرگ است که به آنها امکان می‌دهد با وجود آکوستیک نامناسب در محیط داخلی مترو همچنان بتوانند پیام‌ها را به وضوح بفهمند، در حالی که درک همان پیام‌ها برای مسافران اتفاقی و غیر دائمی مترو بسیار سخت است. جماعتِ دخیل در حرفة تاریخ شفاهی با کمی تلاش و فداکاری می‌توانند اقلام و آیتم‌های مکملی را تهیه کنند که پیام‌های گفتاری مصاحبه‌شونده را در موقعیت متنی بنشاند. بدین ترتیب مبتلایان به اختلالات شنوایی و دیگر افرادی که نیازهای ویژه دارند با استفاده از اَقلام مکمل می‌توانند سطح و درجة گوش دادن خود را به میزان قابل ملاحظه‌ای بالا ببرند. مثلاً برای «چیدن صحنة» مؤثر در گوش دادن می‌توان از تصاویری کمک گرفت که ارتباط معناشناختی نزدیکی با محتوای گفتار داشته باشند. نمایش تصاویر به شکل انفرادی یا هماهنگ با سایر اقلامِ مکمل، منعی ندارد مثلاً نمایش متن پیاده‌شدة پیام گفتاری. حال اگر می‌خواهید کارایی را به حداکثر برسانید تصاویر‌ِ موقعیت‌سازِ متنی(29)  را پیش از پخشِ متن گفتاریِ ملازم‌شان نمایش دهید تا شنونده کاملاً آماده شود. این گونه تصویرسازی باید از پویایی بالایی در نو به نو شدن برخوردار باشد، یعنی هر زمانی که قرار است موضوع در گفتمان تغییر کند به سرعت موقعیت متنی تازه‌ای را برای گوش دادن به وجود بیاورد.

مجالی هم به پردازش متفکرانه(30) بدهید

گاهی بد نیست فرصتی بدهید تا به جای رسیدن به درک ساده و صرفاً مبنایی از پیام گفتاری بتوان به درکی عمیق‌تر و به یادماندنی‌تر از آن دست یافت؛ در این صورت تفاوت این دو درک از زمین تا آسمان است. وقتی کار پردازش گفتار با عجله صورت گیرد، احتمال درک غلط یا حتی عدم درک کلمات گوینده نیز قابل انتظار است. چنین اتفاقی برای همة شنوندگان می‌افتد، اما بدترین اثرش را روی مبتلایان به اختلالات شنوایی یا کسانی می‌گذارد که از مشکلات ارتباطی دیگری رنج می‌برند. مثلاً ثابت شده است که کند کردن سرعت گفتار به بالا رفتن میزان صحت تشخیص افرادی که اقدام به کاشت حلزون شنوایی کرده‌اند کمک می‌رساند و بالا بردن سرعت گفتار به شکل قابل ملاحظه‌ای موجب درک غلط شنوندگانِ غیر بومی و ناآشنا به آن زبان می‌شود.(31)  

انگار گویندگان از روی شمّ خود به اهمیت زمان واقفند، زیرا وقتی از آنان خواسته می‌شود که شمرده و بی‌ابهام سخن بگویند، سرعت حرف زدن‌شان را متعادل می‌کنند و بین کلمات‌شان درنگ‌های بیشتر و طولانی‌تری می‌گذارند.(32) از رفتار آنان به این نتیجه می‌رسیم که در ارائة مضبوطات تاریخ شفاهی باید بهترین استراتژی‌ها را به کار ببندیم. مثلاً مطلوب است که اقلام مکمل را در قطعاتی به کاربر ارائه دهیم که بعد از آن درنگی بیاید تا او بتواند از زمان موجود برای پردازش متفکرانه استفاده کند. استراتژی دوم این است که به کاربر ابزاری بدهیم تا به سهولت و به انتخاب خود بتواند برنامه را متوقف نموده و از اول برای خودش بازپخش نماید. در استراتژی بعدی توصیه می‌شود که به کاربر اجازه دهیم خودش مستقیماً سرعت حرکت و ادامه مصاحبه یا آیتم مورد نظرش را تنظیم کند. در انتها باید اضافه کنیم که توصیه کنونی برای ارائة زمانِ درنگ و استراحت را می‌توان با توصیة قبلی مبنی بر استفاده از تصویر را با هم ترکیب کرد تا یک موقعیت متنی بصری برای گوش دادن ساخته شود. در مقطع کوتاهِ درنگ می‌توان تصاویرِ مرتبط با قطعة پایان‌یافته را به تدریج محو کرد و تصاویر مرتبط با قطعة بعدی را به تدریج آشکار نمود تا به معنای آغاز قسمت بعدی باشد.

ترجمه به زبان اشاره (زبان علائم ناشنوایان)(33)  هم پیشنهاد خوبی است

«لحن، دامنة شدت صدا و ضرباهنگ کلام مردم حاوی معانی ضمنی و مفاهیم اجتماعی است که قابلیت بازتولید در قالب نوشتار را ندارند.... کلام یا جملة گوینده، بسته به اینکه با چه آهنگی اَدا شود، معانی ضد و نقیضی را بر خود بار می‌کند که به هیچ وجه نمی‌توان آنها را در متن پیاده‌شدة مصاحبه‌ها به طور عینی بازنمایی کرد، فقط ممکن است تا حدودی تقریبی در کلمات خودِ پیاده‌کنندة نوار یا فایل صوتی مصاحبه، توصیف شوند.»(34)

اظهارات آلِساندرو پورتلی پیرامون غنا و ظرافت ارتباطات انسانی، هر چند خاصه دربارة زبان گفتاری بیان شده است، اما به همان میزان به زبان اشاره نیز اطلاق‌پذیر است. شاهد این مدعا را می‌توان در اشعار به زبان اشاره و نمایش‌های تئاتری به این زبان به وضوح مشاهده نمود زیرا هر دو نمونه در قیاس با متن پیاده‌شدة کلمات «مترجمِ زبان اشاره»(35)  به غایت زنده‌تر، تأثیرگذارتر و پرمحتواتر هستند.(36) شیوه جدید و حیرت‌انگیز قابل دسترس کردن تاریخ شفاهی برای افرادی که از زبان اشاره برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنند، تهیة ترجمة تواریخ شفاهی به زبان اشاره است.

مترجمانِ زبان اشاره را طوری تعلیم می‌دهند که قادر باشند سخنرانی‌ها و اجراهای شفاهی را همزمان ترجمه کنند. این کار غالباً در سخنرانی‌ها یا دیگر رویدادهای عمومی اتفاق می‌افتد و آنان در حین ترجمه به زبان اشاره به نحوی عمل می‌کنند که محتوای رویداد و یا سخنرانی برای ناشنوایان یا سنگین‌گوش‌ها قابل دسترسی باشد. پس نتیجه می‌گیریم که همین مترجم‌ها در حالی که یک دوربین فیلم‌برداری از آنان تصویر می‌گیرد، می‌توانند مصاحبة تاریخ شفاهی را نیز همزمان ترجمه کنند. سپس تصاویر ضبط‌شده از مترجم خود به خود به مصنوع جدید و مؤثری تبدیل می‌شود که می‌توان آن را چه به صورت منفرد یا در ترکیب با فایل گفتاری مصاحبه، برای بینندگان به نمایش گذاشت. نقطة پایان در تصاویر ضبط‌شده را به کمک تحلیل محتوا می‌توان شناسایی نمود تا مترجمان ورزیدة زبان اشاره از آنها غافل نباشند، سپس نمایة نهایی را می‌توان برای «ارجاع متقاطع»(37)  به دیگر نمایه‌ها قابل دسترس کرد تا تواریخ شفاهی گفتاری و ترجمه‌شده به زبان اشاره نیز از آن بهره‌مند شوند.(38) برای آشنایی هر چه بیشتر با ترجمه به زبان اشاره و همچنین تماس با مترجمان این زبان در 50 ایالت آمریکا مراجعه کنید به «خزانة مترجمان ناشنوایان».(39)      

جمع‌بندی
گردآوری تاریخ شفاهی، انتشار و اشاعة اطلاعاتِ حاصل از این راه به مثابة تریبونی است که خاموشانِ جامعه صدای خود را از آنجا به گوش دنیا می‌رسانند. عمل به توصیه‌های ما در این مقاله، دسترسی ناشنوایان یا مبتلایان به اختلالات شنوایی را به صداهایی افزایش می‌دهد که قبلاً نمی‌شنیدند و قادر به درک قدر و قیمت آنها نیز نبودند. توصیه‌های ما از طرفی به سود شنوندگانِ محروم از شنواییِ طبیعی تمام می‌شود و از طرف دیگر به سود کسانی است که از شنوایی طبیعی برخوردارند اما چه بسا درک درستی از پیام گفتاری نداشته باشند. هر اقدام سودمند دیگری در این عرصه برای ناشنوایان اهمیت دارد. با توسل به توصیه‌های مذکور است که دسترسی به خزانة پرمعنا و پرمحتوای مضبوطات تاریخ شفاهی برای همه افزایش می‌یابد. در صورتی که مایلید با منابع بی‌نظیری دربارة شنوایی انسان و علل و آثار اختلالات شنوایی آشنا شوید کافی است به وب‌سایت «انجمن گفتار-زبان-شنیدار آمریکا» و «مؤسسة ملی ناشنوایی و سایر اختلالات ارتباطی» مراجعه نمایید.(40)    
 

 1--Brad Rakerdیکی از اساتید دانشکدة علوم و اختلالات ارتباطی دانشگاه ایالتی میشیگان است. تحقیقات او روی گفتار، معطوف به مشکلات پردازش ادراکی به خصوص در حوزة ناشنوایی است. E-mail: rakerd@msu.edu.

 2-mild
 3-profound

 4-در آمریکا افزون بر سی و یک میلیون نفر به ناشنوایی مبتلا هستند. با توجه به روند پیر شدن جمعیت آمریکا انتظار می‌رود این رقم ظرف چند دهة آینده رشد معناداری را تجربه کند. تقریباً یازده میلیون نفر در آمریکا هم‌اکنون از سمعک استفاده می‌کنند و عددی نزدیک به هفتاد هزار نفر نیز   اقدام به کاشت حلزون شنوایی کرده‌اند. 

Sergei Kochkin, “MarkTrak VII: Hearing Loss Population Top 31 million People,” The Hearing Review 12(2005): 16–29; “Incidence and Prevalence of Heairng Loss and Hearing Aid Use in the United States—2008 Edition,” American Speech-Language-Hearing Association, ttp://www.asha.org/Research/reports/hearing/(accessed January 10, 2013).

 5-hearing impairments
 6-Terese Finitizo-Hieber and Thomas Tillman, “Room Acoustics Effects on Monosyllabic Word Discrimination Ability for Normal and Hearing-Impaired Children,” Journal of the Acoustical Society of America 21 (1990):440–58; Richard W. Harris and David W. Swenson, “Effects of Reverberation and Noise on Speech Recognition by Adults with Various Amounts of Sensorineural Hearing Loss,” Audiology 29 (1990): 314–21; Anna K. Nabalek and James M. Pickett, “Monaural and Binaural Speech Perception Through Hearing Aids Under Noise and Reverberation with Normal and Hearing Impaired Listeners,” Journal of Speech and Hearing Research 17 (1974): 724–39.
 7- Brad Rakerd, Phillip F. Seitz, and Margaret Whearty, “Assessing the Cognitive Demands of Speech Listening for People with Hearing Losses,” Ear and Hearing 17 (1996): 97–106; Anastasios Sarampalis et al., “Objective Measures of Listening Effort: Effects of Background Noise and Noise Reduction,” Journal of Speech, Language and Hearing Research 52 (2009): 1230–40.
 8-James F. Feuerstein, “Monaural Versus Binaural Hearing: Ease of Listening, Word Recognition, and Attentional Effort,” Ear and Hearing 13 (1992): 80–86; Candace B. Hicks and Anne M. Tharpe, “Listening Effort and Fatigue in School-Age Children With and Without Hearing Loss,” Journal of Speech, Language, and Hearing Research 45 (2002): 573–584; Patrick M. Rabbitt, “Mild Hearing Loss Can Cause Apparent Memory Failures Which Increase with Age and Reduce with IQ,” Acta Otolaryngologica Supplementum 476 (1991):167–76; Rakerd et al., “Assessing the Cognitive Demands of Speech Listening,” 97–106.
 9-fidelity
 10-field survey
 11-Institute of Museum and Library Services
 12- Steve Cohen et al., “Oral History in the Digital Age: The Imperative for Rethinking Best Practices Based on a Survey of the Field(s),” in Oral History in the Digital Age, ed. Douglas Boyd, Steve Cohen, Brad Rakerd, and Dean Rehberger (Washington, DC: Institute of Museum and Library Services, 2012), http://ohda.matrix.msu.edu/2012/07/ohda-survey/.
 13-All of the following tutorials appear in Oral History in the Digital Age, ed. Douglas Boyd, Steve Cohen, Brad Rakerd, and Dean Rehberger (Washington, DC: Institute of Museum and Library Services, 2012), http://ohda.matrix.msu.edu/: Douglas Boyd, “Digital Audio Recording: The Basics,” http://ohda.matrix.msu.edu/2012/06/digital-audio-recording/; Douglas Boyd, “Achieving Good Audio Recording Levels,” http://ohda.matrix.msu.edu/2012/06/achieving-good-audio/; Charles Hardy and Douglas Boyd, “Understanding Microphones,”http://ohda.matrix.msu.edu/2012/06/understanding-microphones/; Brad Rakerd, “Microphones and Room Effects: Audio Exemplars and Some Recommendations for Enhancing the Quality of Oral History Recordings,”http://ohda.matrix.msu.edu/2012/06/microphones-and-room-effects/; Brad Rakerd, “Speech in Quiet and Speech in Noise: Audio Exemplars and Some Recommendations for Enhancing the Quality of Oral History Recordings,” http://ohda.matrix.msu.edu/2012/06/speech-in-quiet-and-speech-in-noise/.
 14-Carl C. Crandell, “Classroom Acoustics for Normal-Hearing Children: Implications for Rehabilitation,”Educational Audiology Monographs 2 (1991): 18–38; Carl C. Crandell and Joseph J. Smaldino, “Speech Perception in Noise by Children for whom English is a Second Language,” American Journal of Audiology 5 (1996): 47–51; Lois L. Elliott, “Effects of Noise on Perception of Speech by Children and Certain Handicapped Individuals,” Journal of Sound and Vibration 71 (1982): 9–14; Anna K. Nabalek and Amy M. Donohue, “Perception of Consonants in Reverberation by Native and Non-Native Listeners,” Journal of the Acoustical Society of America 75 (1984): 632–34; Reinier Plomp and A. M. Mimpen, “Speech-Reception Threshold for Sentences as a Function of Age and Noise Level,” Journal of the Acoustical Society of America 66 (1979):1333–42; William S. Yacullo and David B. Hawkins, “Speech Recognition in Noise and Reverberation by School-Age Children,” Audiology 26 (1987): 235–46.
 15-amplification
 16-Assistive listening systems
 17-hearing-loop systems
 18-induction-loop systems
 19-David G. Myers, “Progress Toward the Looping of America—and Doubled Hearing Aid Functionality,” The Hearing Review 17 (2010): 10–17.
 20-The Hearing Loss Association of America
 21-“Hearing Loss Association of America,” http://www.hearingloss.org (accessed January 10, 2013).
 22-Paul Arnold and Fiona Hill, “Bisensory Augmentation: A Speech Reading Advantage when Speech is Clearly Audible and Intact,” British Journal of Psychology 92 (2001): 339–55; Alison MacLeod and Quentin Summerfield, “A Procedure for Measuring Auditory and Audio-Visual Speech-Reception Thresholds in Noise:Rationale, Evaluation, and Recommendations for Use,” British Journal of Audiology, 24 (1990): 29–43;Lawrence D. Rosenblum, Jennifer A. Johnson, and Helena M. Saldaña, “Visual Kinematic Information for Embellishing Speech in Noise,” Journal of Speech and Hearing Research 39 (1996): 1159–70.

 23-McGurk Effect-

دانشمندان دریافته‌اند که درک انسان از زبان می‌تواند بیش از آنچه تصور می‌شود به بینایی متکی باشد و اینکه تحت شرایط مناسب، آنچه را که فرد می‌بیند بر آنچه که می‌شنود، غالب می‌آید. این یافته‌ها نشان می‌دهد که ابزارهای شنوایی مصنوعی و نرم‌افزار تشخیص صدا می‌توانند از یک دوربین و نه فقط میکروفون بهره ببرند. بر این اساس، بینایی بر بخش شنوایی مغز برای تغییر دادن حس انسان از واقعیت تأثیر می‌گذارد. مغز قادر است بینایی و صدا را هنگام پردازش سخن در نظر بگیرد؛ با این حال، چنانچه این دو اندکی از یکدیگر متفاوت باشند، علائم بینایی بر علائم شنوایی غلبه می‌کندع این پدیده را «اثر مک‌گورک» می‌گویند. هری مک‌گورک، روانشانس شناختی، اهل اسکاتلند در دهه دوم 1970 پیشگام انجام مطالعات ارتباط بین شنوایی و بینایی در درک سخن بود. 

 24-Harry McGurk and John MacDonald, “Hearing Lips and Seeing Voices,” Nature 264 (1976): 746–48; “The McGurk Effect,” University of California–Riverside, http://www.faculty.ucr.edu/~rosenblu/VSMcGurk.html (accessed January 10, 2013); “Hearing with your Eyes: The McGurk Effect,” National Technical University, http://homepage.ntu.edu.tw/~karchung/Phonetics%20II%20page%20seventeen.htm (accessed January 10, 2013).
 25-Marcia J. Hay-McCutcheon, David B. Pisoni, and Karen I. Kirks, “Audiovisual Speech Perception in Elderly Cochlear Implant Patients,” Laryngoscope 115 (2005): 1887–94; Lorin Lachs, David Pisoni, and Karen Kirks, “Use of Audiovisual Information in Speech Perception by Prelingually Deaf Children with Cochlear Implants:A First Report,” Ear and Hearing 22 (2001). 236–51; Brian Walden, Robert Prosek, and Don W. Worthington, “Auditory and Audiovisual Feature Transmission in Hearing-Impaired Adults,” Journal of Speech and Hearing Research 18 (1975): 272–80.
 26-Rana Alkhamra, “Cognitive Effort and Perception of Speech by Postlingually Deafened Adult Users of Cochlear Implants” (PhD dissertation, Michigan State University, 2010).
 27-Arthur Boothroyd and Susan Nittrouer, “Mathematical Treatment of Context Effects in Phoneme and Word Recognition,” Journal of the Acoustical Society of America 84 (1988): 101–14; Susan Nittrouer and Arthur Boothroyd, “Context Effects in Phoneme and Word Recognition by Young Children and Older Adults,”Journal of the Acoustical Society of America 87 (1990): 2705–15.
 28-semantic linkages
 29-contextualizing images
 30-thoughtful processing
 31-Satoshi Iwasaki et al., “Contribution of Speech Rate to Speech Perception in Multichannel Cochlear Implant Users,” Annals of Otology, Rhinology, and Laryngology 111 (2002): 18–21; Lu-Feng Shi and Nadia Farooq, “Bilingual Listeners’ Perception of Temporally Manipulated English Passages,” Journal of Speech, Language and Hearing Research 55 (2012): 125–38.
 32-Michael Picheny, Nathaniel Durlach, and Louis Braida, “Speaking Clearly for the Hard of Hearing, II. Acoustic Characteristics of Clear and Conversational Speech,” Journal of Speech and Hearing Research 29 (1986): 434–46; Shuli S. Reich, “Significance of Pauses for Speech Perception,” Journal of Psycholinguistic Research 9 (1980): 379–89.
 33-signed interpretation
 34-Alessandro Portelli, The Death of Luigi Trastulli and Other Stories: Form and Meaning in Oral History (Albany: State University of New York Press, 1991), 47.
 35-signer
 36-“American Sign Language Poetry: ‘Hearts and Hands’,” American Sign Language University, http://lifeprint.com/asl101/topics/poetry.htm (accessed January 10, 2013); “National Theatre of the Deaf,” http://www.ntd.org/ (accessed January 2013); “Pop songs, poetry, and speeches in sign language,” Gallaudet University       Library,http://libguides.gallaudet.edu/content.php?pid=114804&sid=991913 accessed January 10, 2013).

37 -cross-referencing-ارجاع از یک سرعنوان به سرعنوان دیگر در یک فهرست، نمایه یا اثر مرجع واحد را ارجاع متقاطع می‌گویند. رایج‌ترین این ارجاع‌ها عبارتند از «نگاه کنید به» (که به کاربر می‌گوید به دنبال شکل مرجح سرعنوان، جای دیگری را نگاه کند) و «نیز نگاه کنید به» (که کاربر را به سرعنوان‌های مرتبطی هدایت می‌کند که در زیر آنها می‌توان اطلاعات اضافی پیدا کرد. در مورد اثری که حاوی ارجاع‌های متقاطع باشد، می‌گویند که دارای ساختار همبندی است.

38-My thanks to Michael Frisch for this excellent suggestion about content analysis of signed video records.
 39-“Registry of Interpreters for the Deaf,” http://www.rid.org/ (accessed January 10, 2013).
 40-“American Speech-Language-Hearing Association,” http://asha.org/ (accessed January 10, 2013); “National Institute on Deafness and Other Communication Disorders,” National Institutes of Health, http://www.nidcd.nih.gov/ (accessed January 10, 2013).

Source:
The Oral History Review 2013, Vol. 40, No. 1, pp. 67–74